De Döschkassen

Die wöchentliche Plattdeutsch-Kolumne von Heiko Kroll

Dien Oma is doof

Veröffentlicht am 19.03.2021 / 16:20

Anmerkungen

Al as lütten Jung heff ick mi frogt, worüm dat so veele ünnerscheedliche Sprooken op de Welt gifft. Een wurr doch ganz un gor langen. 

Wenn een ut Vietnam to’n Bispeel ’n Marokkaner dat Rezept för Swattsuuer verklorn will – an’t Telefoon – denn ward dat hokeli. 

6500 Sprooken gifft dat op de Eer. Un in meist jede Sprook gifft dat Fremdwöörd ut annere Sprooken. Wat ’n Kuddelmuddel, ne.

Un weil wi mit ’n Mund blots ’n bestimmte Antohl vun Laute moken künnt, gifft dat in veele Sprooken Wöörd, de sick genau so anheuert as Wöörd in annere Sprooken. Dor hebbt se denn overs mitünner ’n  ganz annere Bedüüdung.

To’n Bispeel dat Woord „Ne“ oder „Nä“, de Ton is desülbige. Dat Woord bedüüdt jedenfalls op Griechisch un Koreanisch „Jo“, op Türkisch „Wat“, op Russisch „Nied“ op Hochdüütsch is dat de Afkörtung för „Een“, so as in „hast mal ’ne Mark“, op Japanisch heet dat Wuddel (also Mohrrübe) un op Plattdüütsch heet dat „Nein“.

Un wenn man to ’n Swattfoot-Indioner „nä“ seggt, kriegt veellicht fuurts wat an de Ohrn, weil dat dor „dien Oma is doof“ heet. Dat weet ick overs ni so genau.

Tscha, ganz scheun fiegeliensch is dat. Worüm is dat blots so? In de Bibel steiht, dat de leeve Gott de Minschen all de Sprooken anhext hett, weil se in Babylon ’n Turm buun wulln, de bet in Himmel reckt.

Dösig, dat he Neil Armstong, Edwin Aldrin un Michael Collins ni behext hett, as se no’n Mond flogen sünd. Dat weer je veel höger as de dorste Turm ut de Bibel. Na jo, man mutt ni allns verstohn. Kann man je ook ni, weil dat so fürchterli veele Sprooken gifft. Dor bitt sick de Hund in Steert. 

Ick heff mol op’n Tombola bi uns in’t Dörp de hochdüütsche Spreekerin dorop opmarksom moken wullt, dat se to liesen snacken deh. Man kunn se gor ni richti heuern. Dor heff ick denn eenfach op Platt no ehr grölt: „Luuuder!“. Tweemol heff ick dat roopen, bet mi een anstött hett. He hett meent, dat ick to ehr leever op Hochdüütsch „Lauter“ anstatt „Luder“ seggen schull. Dor heff ick kort över nochdacht un denn heff ick leever erstmol de Klapp holn… 


In düssen Sinn