De Döschkassen

Beschreibung der Episode

Jungedi, is dat anstreng’d: Je öller ick warr, je mehr mutt mutt ick mi marken. Ick mutt mi all dat marken, wat ick mi vörher al markt heff: Wo ick heet; wonehm ick wohn; wokeen dor noch wohnt; wo de heet, de dor noch wohnt; wat mien Arbeid is, wann ick dor hen mutt - un denn je ook noch all den annern Krom:
Wat twee mol söben is; wat de Ünnerscheed mang Nominativ un Akkusativ is; wo de Hauptstädte vun etliche Länner heet; de wo veelte Planet Uranus in’t Sünn’süsteem is un all so’n Snurrkrom. Bi veele Sooken weet ick gor ni, worüm ick ehr weet.
Annerlei. Op jeden Fall kümmt je all dat dorto, wat ick mi jeden Dag frisch marken mutt: Wann un wonehm ick to’n Gebuurtsdag inlod‘ bün; dat ick mi noch ’n elektrischen Schaltplon för mien Motorrad besorgen will; dat ick ennli dat Paket no de Post bring, dat ick dor al länger henbring‘ will un so wieder. Bi all dat Marken vergeet ick overs ook mol wat. Tomeist vergeet ick overs ni, wat twee mol söben is un so. Ick vergeet eher Sooken, de ick noch erledigen wull. Un richti slimm is dat, wenn man weet, dat man wat vergeeten hett, overs ni mehr, wat dat weer.
In de Psüchologie heet dat je, dat man losloten schall, wat een belasten deiht. Dat mok ick in so’n Fall mitünner ook.
Jo, un in so’n Oogenblick in den ick eenfach loslot, wat ick vergeeten heff, in den ick so richti mark, wo de letzte Zippel an den ick dat fastholn heff, as so’n afreeten Tampen regelrecht in‘ Nebel verschwinn’d – in den Oogenblick kümmt verscheedene Geföhle in mi hoch.
Toerst so’n Oart Bammel: „Oh Gott, ick heff dat losloten.“ Denn kümmt de Moot, den ick mi sülms tospreek: „Ick wull dat losloten, ick heff dat losloten, dat heff ick richti mokt.“ Denn kümmt för so’n poor Millisekunnen dat groote Geföhl vun Frieheit. Dor kann ick so richti dörpusten. Dat duuert overs ni lang. Un denn is weller allns ganz normol.
So lang, bet ick to’n Bispeel no Huus kom un mien Madam to mi seggt: „Hallo mien Schatz. Hest du doran dacht, Botter mittobringen?“
In so’n Momang dink ick: Dat mit dat Losloten kannst echt vergeeten…

In düssen Sinn