De Döschkassen

Die wöchentliche Plattdeutsch-Kolumne von Heiko Kroll

Lehrrieke Kuddelmuddel-Tour

Lehrrieke Kuddelmuddel-Tour

Veröffentlicht am 25.09.2025 / 18:29

Anmerkungen

„Wi mokt ’n Utfohrt mit uns‘ Firma. Kannst du uns no’n Itzeheuer Bohnhoff fohrn un weller afholn?“ Mit de Wöörd reep mi vörigen Mondag ’n Kumpel an, den ick nu eenfach mol Max nööm (alle Nooms ännert). 

Max hett mi vertellt, wat he mit de Firma, de sien Broder Ole toheuert, no Hamborg wull. Hobenrundfohrt, scheun eeten un Reeperbohn bekieken stunn op’t Programm.

Mit de Iesenbohn schull dat no Hamborg gohn. Overs even vun Itzehoe ut. Dor keem ick in’t Speel.

Mit twee lütte Firmenbusse schull dat vun Dithmarschen no Itzehoe gohn. Een dorvun schull Max sien Fruu Ortrud fohrn, den annern an ick.

Nu harr ick je frie un nix anner’t vör. Also gung dat los. Vörigen Sünnobend, morns halvi teihn.

Op de Henfohrt hebbt sick de vergnöögten Lüüd al den een oder annern Kööm wechneiht. Na jo, schull je ook ’n lustigen Dag warrn. Nachs, even no twölf, schulln wi de Reisenden weller in Itzehoe insammeln un jeden no Huus fohrn.

Klock teihn reep Ortrud an: „Moin Heiko, wi köönt nu al los. De Jungs kümmt ’n beten fröher trüch.“

Schier, denn wurr sick dat Ganze je ’n beten afkörten. Heff ick dor noch dacht. In Itzehoe harr Ortrud overs al niede Informatschoon: De Lüüd sünd in de verkehrte Iesenbohn insteegen. Nu seeten se in Pinnebarg fast. Also af no Pinnebarg. Een no’n annern keem dor ook tatsächli mit schietige Leeders op de Lippen anwackelt. Overs even ni all op mol. Irgenwie harr de Driff sick op de Reeperbohn ut de Oogen verlorn.

No ’n halve Stünn weern de Mehrsten overs dor. All bet op de Kollegen Chrischan un Dieter. De sünd nömli as Eenzige richti insteegen, un weern nu in Itzehoe an Tööven. Weil intwüschen ook noch de A23 sparrt weer, sünd wi in Düstern över de Dörpers juckelt. Toletzt weer de Trupp overs weller komplett.

As Max sick trech mit Jack un Büx vun mi verafscheeden deh, hett he noch seggt: „Nästed Johr fohrt wi narms hen. Nästed Johr grillt wi weller.“ Kiek mol, dat hett sick doch lohnt: Ohne düsse Tour harr Max nömli gor ni rutfunnen, wo scheun Grilln doch ween kann…


In düssen Sinn