De Döschkassen

Die wöchentliche Plattdeutsch-Kolumne von Heiko Kroll

Annerwegens mit’n Kopp

Veröffentlicht am 05.09.2025 / 18:30

Anmerkungen

Mitünner fallt mi dat bannig swor, mit de Gedanken bi de Sook to blieven, mit de ick mi jüst befot. 

Wenn ick mi to’n Bispeel ’n Vördrag anheuer, de mi ni ganz so dull mitrieten deiht, as he schull, denn kiek ick gern mol ut‘ Finster. Tominst wenn ’n Finster dor is.

Dorbi dink ick denn veellicht doran, wohen ick jüst gern in Urlaub fohrn wurr oder so. Overs dat is würkli dösig: Ick bün je blots mit de Gedanken annerwegens. Rein füsikalisch sitt ick je ümmer noch dor, wo een vör mi steiht, de wat vertellt. Un mien Ohrn sünd je ook dor, de sünd je fast an mien Kopp anwussen. Rein füsikalisch geiht de Schall vun de Wöörd, de bi den Referebten ut’n Mund kümmt je ook in mien Ohrn rin. De Schall bringt mien Trummelfell to’n flattern, de lütten Knooken in’t Binnenohr bewegt sick dordör un allns. Overs de Informatschoon vun dat, wat mien Ohrn heuert, kümmt ni in mien Breegen an, weil ick in Gedanken jüst mit mien Madam op’t Rad sitt un an’t Slott vun Sonderborg langfohr. Dor heff ick de Scheep in Hoben vör mien binnered Oog, un meist kann ick de Sünn op mien Gesicht föhln. Sogor de Möwen heuer ick schrien. Mitmol sitt ’n Möw‘ vör mi un seggt: „Hallo? Entschuldigen sie!“ Dor mark ick, wat dat keen dänsche Möw‘ to mi seggt, sünnern de Minsch, de den Vördrag hölt: „Hören sie mir noch zu?“

„Äh, jo. Natüürli. Nu weller. Vertell man wieder.“

Overs denn duuert dat blots twee, dree Minuten, un mien Gedanken neiht weller ut. Dor kann ick gor nix gegen moken.

Nu heff ick overs leest, wat Forschers rutfunnen hebbt: Dat wi nömli „in 30 Perzent vun uns Tied dorto tendeert, mit de Gedanken aftoschweifen“.

Wo genau se dat meeten un utreekend hebbt, dat weet ick ni. Is mi ook annerlei. Wichti is, dat ick ni alleent bün. Un de Bibliothek an Hoben vun Sonderborg is je ni blots ’n Bibliothek. Dor kann man nömli ook ganz wunnerbor Fröhstücken.

Oh. Ick glööv nu is dat weller passeert. Ick bün afschweift. Dorüm mok ick hier nu mol Schluss un sett mi op’t Fohrrad. Dat bringt mi nömli jümmers op annere Gedanken…


 

In düssen Sinn